In the ever-evolving landscape of contemporary art, few artists explore light, colour, and materiality with as much depth and curiosity as Thai artist Pohnnapa Singchanadan. A graduate of Silpakorn University, Pohnnapa investigates the transient beauty of reflected light, inviting viewers to engage in the act of seeing with renewed awareness. Her recent solo exhibition, Chapter 0, at Bangkok’s Supples Gallery, examined the rainbow as a symbol of hope, using iridescent and reflective materials to capture fleeting moments of brilliance.

In this conversation with CNTRFLD.ART, Pohnnapa reflects on her artistic journey—from an unexpected transition into sculpture to her enduring fascination with colour and light. She discusses how growing up in a creative household shaped her perspective, the inspirations behind her immersive installations, and her thoughts on Thailand’s contemporary art scene. With a keen eye for observation and an intuitive approach to material exploration, she continues to push the boundaries of perception, encouraging audiences to pause, look, and find meaning in the ephemeral.

Join us as we explore Pohnnapa Singchanadan’s creative process, the philosophy behind her work, and her vision for the future.

CNTRFLD. Heritage & Upbringing.  Can you share a bit about your upbringing and how your heritage has shaped your artistic perspective?

PS. I grew up in a small family and was always surrounded by art, both through my family’s profession and my older siblings, who loved to draw from childhood. I am the youngest, with a much older brother and sister. As a child, I wasn’t particularly interested in art—I preferred playing with my friends. However, when I was around 14 or 15, I realised my love for art at the same time I discovered my dislike for mathematics. From that moment, I became engrossed in the art room.

After that, I made an effort to immerse myself in art and chose to study it from the age of 16. I explored various artistic skills, including drawing, painting, sculpture, and design. At that time, I was deeply passionate about all these subjects, to the point where I would keep redoing my work until I felt it was perfect. This dedication earned me a quota to study at Silpakorn University. That transition was a turning point for me, as I realised that creating art involves much more than just making something look beautiful.

I chose to major in sculpture, which surprised both my friends and myself because it wasn’t my strongest skill. This decision led to some difficult experiences during my studies. Looking back, art has been a part of half of my life. I can’t pinpoint exactly what has kept me committed to it because there were moments when I hated it, yet I still continued. I had to push through and endure. Perhaps it was about overcoming the doubt of whether I could create something good, rather than asking myself what I truly wanted to create. In the end, I realised that I have a lot I still want to explore.

CNTRFLD. Journey into Contemporary Art.  What inspired you to pursue a career as a contemporary artist? Was there a defining moment that solidified this path for you?

PS. My artistic journey has been shaped by how I perceive art visually, which naturally led me to contemporary art. I never set out to be a particular type of artist. Before I started studying colour and light, I initially explored colour mixing through weaving techniques. That exploration led me to materials with vibrant colours and, eventually, reflective materials. Inspiration changes based on what we observe, but I guess I’m like an insect drawn to the beauty of colourful flowers—I just can’t resist them.

CNTRFLD. Choosing a Medium.  Your work is deeply connected to light, colour, and reflective materials. How did you come to choose these as your primary medium, and what draws you to them?

PS. I absolutely love colours. They evoke emotions in me, like deciding what colour I “feel like” on a given day. And since all colours originate from white light, I began my artistic exploration by observing rainbow-coloured and reflective materials. I paid attention to how light interacts with surfaces and processed these observations alongside my emotions, which ultimately shaped my artistic approach.

CNTRFLD. Chapter 0 at Supples Gallery.  Your recent exhibition, Chapter 0, explores the rainbow as a symbol of hope. What initially sparked your interest in this theme, and how do you hope audiences engage with your work?

PS. This exhibition is a culmination of my observations—what I see and how I feel about it. It also made me reflect on myself and realise that, at times, I don’t pay enough attention to what I see or try to understand it deeply. Through my work, I want to encourage viewers to engage with the act of looking and observing. Sometimes, simply taking a moment to observe can be the starting point of hope. Hope or dreams come and go, but if we pause to reflect, we might notice something meaningful.

CNTRFLD. Artistic Process.  You mention being inspired by the way light interacts with water and reflective surfaces. Could you take us through your creative process—how do you translate these fleeting moments into tangible artworks?

PS. I draw inspiration from rainbows that appear in different ways—through reflections on surfaces or light striking materials. However, my most intense inspiration came from a moment underwater. While diving in a pool, I saw a fluid, ever-shifting rainbow on the water’s surface. I could capture it only for a brief moment, but I couldn’t hold onto it entirely. It felt like I had discovered the Room of Requirement at Hogwarts. This experience led me to seek out materials with similar reflective qualities for my artwork.

When creating each piece, I always return to the central question of my concept: If a rainbow represents hope, how should I view it?

CNTRFLD. Thailand’s Contemporary Art Scene.  We’ve seen significant growth and support for the arts in Thailand. How do you feel about the contemporary art landscape there, and what challenges or opportunities do you see for emerging artists?

PS. Creating art, especially contemporary art, in Thailand—or anywhere—requires patience and discipline. Consistency demonstrates genuine interest and dedication. I believe anyone can create contemporary art. It’s important not to be confined by traditional notions of beauty or aesthetics. Just create, and through the process, you’ll discover what you truly want to explore.

CNTRFLD. Being a Woman in the Arts.  As a female artist in Thailand’s contemporary art scene, have you encountered any unique challenges or perspectives that have influenced your journey?

PS. For me, the biggest challenges in my artistic journey have come from the work itself rather than from my identity or gender. The real difficulty lies in deciding what kind of work I want to create and how to push it further.

CNTRFLD. Current & Future Projects.  Beyond Chapter 0, what projects are you currently working on? Are there any upcoming exhibitions or collaborations you’re excited about?

PS. After this exhibition, I’ve become increasingly interested in installation techniques and how to enhance the communication of my conceptual ideas. I haven’t yet collaborated with other artists or participated in any upcoming events, but I am about to begin a new personal project soon.

CNTRFLD. Future Aspirations.  Where do you see yourself and your practice in the next 5 to 10 years? Are there particular themes or techniques you’d like to explore further?

PS. I see myself continuing to create art for the rest of my life. It’s what keeps me engaged and allows me to pause and reflect. No matter the form it takes, I want to keep learning. That’s what makes creating so exciting.

CNTRFLD. Advice for Emerging Artists.  What advice would you give to young or aspiring artists who are looking to carve out their own path in contemporary art?

PS. Do what you truly want to do, but with structure and intention. Observe your feelings, and don’t let them fade away unnoticed.

About the artist.

Pohnnapa Singchanadan (b. 2000) is a Thai contemporary artist who explores the dynamic interaction between light, colour, and reflective materials. A graduate of the Faculty of Painting, Sculpture, and Graphic Arts at Silpakorn University, she believes that every perception can be transformed into artistic expression.

Her work is deeply inspired by the shifting spectrum of colours in different environments, a fascination that extends beyond traditional depictions of nature. This appreciation has led her to incorporate reflective surfaces into her practice, capturing fleeting moments of light and colour to evoke introspection and emotion.

In early 2025, Supples Gallery presented Chapter 0, Pohnnapa’s solo exhibition examining the rainbow as a powerful symbol of hope. Through the interplay of light and reflective materials, she explores the ephemeral nature of colour, inviting viewers to pause and rediscover the beauty of transience. Drawing from personal experiences, such as observing the way light refracts through water, she translates these moments into immersive, three-dimensional works that reveal hidden visual phenomena.

By harnessing sequined, translucent, and mirrored surfaces, Pohnnapa continues to push the boundaries of materiality and perception, creating art that challenges viewers to engage with light and space in new ways.

The artist provides her original interview responses in Thai.

ตอบสัมภาษณ์

1.ฉันโตมาในครอบครัวเล็กๆ ตั้งแต่เล็กจนโตฉันค่อนข้างที่จะใกล้ชิดกับศิลปะ จากอาชีพของครอบครัวและก็จากพี่น้องที่ชอบวาดรูปแต่เด็ก ฉันเป็นน้องคนสุดท้อง และมีพี่สาวและพี่ชายที่อายุห่างกันมาก ตอนเด็กฉันไม่ค่อยได้สนใจศิลปะสักเท่าไหร่ ฉันชอบไปเล่นกับเพื่อนๆมากกว่า แต่พอโตมาสัก14-15  ฉันรู้ตัวว่าชอบศิลปะก็ตอนเดียวกับที่รู้ตัวว่าฉันไม่ชอบคณิตศาสตร์ เลยได้หมกหมุ่นกับห้องศิลปะตั้งแต่นั้น หลังจากนั้นฉันก็พยายามพาตัวเองไปอยู่กับศิลปะมากขึ้นเลยเลือกที่จะเรียนต่อด้านศิลปะตั้งแต่ 16 และฉันก็ได้เรียนศิลปะในทักษะต่างๆ ทั้งวาด เพ้น ปั้น ออกแบบ ในตอนนั้นฉันชอบเรียนในทุกวิชาและจริงจังอย่างมาก ถึงขั้นถ้ามันไม่เพอเฟคสำหรับฉันฉันก็จะวาดมันเพิ่มไปเรื่อยๆ มันเลยทำให้ฉันได้โควต้ามาเรียนต่อในมหาวิทยาลัยศิลปากร และเป็นช่วงที่พลิกผันสำหรับฉันเหมือนกันเพราะว่ากระบวนการสร้างงานนั้นมีขั้นตอนมากกว่าวาดให้สวย ฉันเลือกเรียนเอกประติมากรรมซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจทั้งกับเพื่อนแล้วก็ตัวฉันเหมือนกัน เพราะฉันแค่เข้าเรียนเอกนี้เพราะฉันทำมันได้ไม่ดีเท่าทักษะอื่นๆ มันเลยทำให้ฉันค่อนข้างมีประสบการณ์ที่ยากลำบากในช่วงเรียน ในชีวิตที่ผ่านมาก็เหมือนจะมีศิลปะไปแล้วครึ่งนึง ฉันไม่แน่ใจว่าจุดไหนมันทำให้ฉันยังอยากทำศิลปะ เพราะมันก็มีจุดที่ฉันก็เกลียดแต่ก็ยังอยู่กับมันต่อไป ต้องฝืน ต้องอดทน มันคงเป็นจุดของการผ่านช่วงเวลาที่รู้สึกว่าฉันจะทำมันออกมาดีมั้ย แต่ว่าลืมคิดไปว่าฉันอยากทำอะไร ฉันเลยคิดว่าฉันมีเรื่องที่อยากจะทำเยอะเหมือนกัน

2. ฉันคิดว่ามันมาจากตัวเองรู้สึกกับศิลปะแบบไหนด้วยตา ซึ่งส่วนมากสำหรับฉันมันเป็นงานศิลปะแบบร่วมสมัย ฉันไม่ได้คิดว่าฉันจะเป็นศิลปินแนวไหน ตอนฉันเรียนก่อนที่จะมาถึงการศึกษาของสีแสง มันเริ่มมาจากศึกษาการผสมสีด้วยวิธีสานเส้น และชุดสีต่างๆเหล่านั้นมันนำพาฉันมาสู่วัสดุที่มีสีสันไปจนถึงวัสดุสะท้อนแสง แรงบันดาลใจมันก็เปลี่ยนไปตามตาของเราที่มอง แต่ฉันคงเป็นเหมือนแมลงที่หยุดตอมสีสวยๆของดอกไม้ไม่ได้

3. ฉันชอบสีสันต่างๆมากๆๆ มันทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงอารมณ์ประมาณที่ว่าฉันจะเป็นสีอะไรในวันนี้และจุดกำเนิดของสีต่างๆนั้นมันก็มาจากแสงขาว ดังนั้นฉันเลยเริ่มต้นด้วยการมองหาสิ่งที่เป็นวัสดุสีรุ้งหรือการสะท้อนแสงในที่ต่างๆด้วยการสังเกต ในระหว่างนั้นฉันก็ได้ประมวลสิ่งที่เห็นกับความรู้สึก จนมาสู่การเกิดแนวคิดในงาน

4. งานในนิทรรศการนี้มันเป็นเหมือนการอธิบายสิ่งที่ตกผลึกของการสังเกตว่าฉันเห็นอะไรและฉันรู้สึกกับมันอย่างไร มันทำให้ฉันย้อนกลับมามองตัวเองเหมือนกันว่าบางทีฉันก็ไม่ได้สังเกตหรือพยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่เห็นมากนัก ฉันเลยอยากสื่อสารอย่างตั้งใจผ่านผลงานกับคนที่ได้มาดูงานว่าบางทีการใช้เวลามองหรือสังเกตมันก็เป็นจุดเริ่มต้นของความหวัง ความหวังหรือความฝันนั้นบางทีมันมาแล้วมันก็ไป ย้อนกลับมาสังเกตตัวเองสักหน่อยคงจะได้เห็นอะไรบางอย่าง

5. ฉันมีแรงบันดาลใจจากสีรุ้งที่มาจากหลากหลายที่ ทั้งการสะท้อนกับวัสดุ หรือการตกกระทบลงบนพื้นผิว แต่แรงบันดาลใจที่รุนแรงมากที่สุดคือตอนที่แสงสะท้อนจากพื้นผิวของผิวน้ำขณะที่ฉันดำน้ำอยู่ในสระและเห็นเป็นสีรุ้นที่เคลื่อนไหวอย่างลื่นไหล ฉันบันทึกมันได้แค่ชั่วขณะแต่ไม่สามารถบันทึกมันได้ทั้งหมด และมันทำให้ฉันคิดว่าฉันเจอแล้วห้องแห่งความลับในโรงเรียนฮอกวอท นี่เลยเป็นแรงบันดาลในการหาวัสดุที่มีการสะท้อนแสงใกล้เคียงกันมาสร้างผลงาน โดยในกระบวนการสร้างสรรค์งานแต่ละชิ้นฉันคิดถึงคำตอบกลับของคำถามที่คอนเซปงานของฉัน ว่าถ้าสายรุ้งเป็นเหมือนความหวังฉันต้องมองมันอย่างไร

6. ฉันรู้สึกว่าการได้ทำงานศิลปะหรือทำศิลปะที่ไม่ใช่งานในประเทศไทยต้องมีความอดทนและเป็นระเบียบวินัย การปฏิบัติอย่างต่อเนื่องนั้นแสดงให้เห็นถึงความสนใจที่จริงจัง ฉันเชื่อว่าทุกคนสามารถทำศิลปะร่วมสมัยได้ อย่ายึดติดกับมาตรฐานของความสวยความงามที่เป็นรูปแบบเดียว แค่ทำและมันจะทำให้เรารู้เองว่าเราอยากทำอะไรอีก

7. ในการทำงานของฉันมันก็มีความท้าทายด้วยตัวผลงานมากกว่าตัวบุคคลหรือเพศ ฉะนั้นสิ่งที่ท้าทายจะเป็นการสร้างผลงานแบบไหนออกมามากกว่า

8. หลังจากได้แสดงนิทรรศการนี้แล้วฉันมีความสนใจในการติดตั้งผลงานให้น่าสนใจและเทคนิคอื่นๆเพื่อการสื่อสารในด้านคอนเซปงาน ฉันยังไม่ได้มีการร่วมทำงานกับศิลปินหรืออีเว้นใดๆ แต่ว่าฉันกำลังจะเริ่มทำโปรเจคส่วนตัวใหม่ในเร็วๆนี้

9. ฉันมองว่าทั้งชีวิตนี้ฉันจะทำงานศิลปะต่อไปเรื่อยๆ เพราะมันเหมือนเป็นแรงกระตุ้นให้ฉันได้รู้สึกและหยุดพักเหมือนกัน ไม่ว่าจะออกมาเป็นรูปแบบใด ฉันอยากที่จะเรียนรู้และนั้นคือความสนุกของการทำงานใดใด

10. ทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำอย่างมีแบบแผน สังเกตความรู้สึกและอย่าปล่อยให้มันหายไปจนลืม

CREDITS:

⁠Illustration of Pohnnapa Singchanadan by Maria Chen. 

ALL WORKS: ©Pohnnapa Singchanadan